malarstwo, rysunek
wystawa retrospektywna
18 września – 18 października 2015
wernisaż 17 września, godz. 18.00

Edward Dwurnik to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych, współczesnych artystów polskich. W latach 1963 – 1970 odbył studia na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uzyskał dyplom w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę. Tworzy rozbudowane cykle, głównie malarskie,  m.in: Podróże autostopem, Sportowcy, Warszawa, Portret, Robotnicy, Droga na Wschód, Od grudnia do Czerwca, Niech żyje wojna!, Błękitny, Romantyczny, Dwudziesty piąty, Poprawić Mozarta. Niektóre z nich są już zamknięte, inne artysta kontynuuje. Jest laureatem licznych nagród, m.in. nagrody krytyki artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1981), nagrody Komitetu Kultury Niezależnej "Solidarności" (1983), nagrody Coutts Contemporary Art Foundation (1992). Mieszka i pracuje w Warszawie.

Znany jako subiektywny komentator polskiej rzeczywistości, w wymiarze społecznym i historycznym. Artysta mistrzowsko przedstawia mentalność Polaków, dlatego w opiniach o jego twórczości równie często jak wartości artystyczne, uwzględniane są kategorie publicystyczne, czy satyryczne. Ten punkt widzenia szczególnie wyostrza uwagę odbiorców oraz warunkuje atrakcyjność kontaktu ze sztuką Dwurnika. Wystawy tego artysty nieodmiennie cieszą się zainteresowaniem i uznaniem szerokiego kręgu widzów. Wypracowany przez lata styl twórcy sprawia, że, na pierwszy rzut oka jego obrazy zdają się być pospiesznymi szkicami malarskimi lub rysunkowymi. Szybko jednak, przy dokładnym oglądzie, obrazy ujawniają mnóstwo szczegółów, detali, które definiują kontekst czasu, realia społeczne i polityczne, ale też dowodzą doskonałych umiejętności artystycznych i indywidualnego języka. To język przede wszystkim wizualny – mocne kolory, kontrasty, zdecydowana kreska, ale w pewnym sensie także język literacki. Każdej pracy artysta nadaje wyraźny tytuł, „wmalowany” także w samo dzieło. Tytuły są ironicznym komentarzem do rzeczywistości, a dzieła przedstawiają zazwyczaj anegdotę, scenę rodzajową, nakreśloną sytuację z konkretnymi bohaterami. Można w tym widzieć nawiązanie do sztuki komiksu.

Wystawa prezentowana w Częstochowie siłą rzeczy nie stanowi  pełnej retrospektywy. Wybór obrazów i rysunków, dokonany przez kurator wystawy, Annę Paleczek-Szumlas, jest subiektywny, jednak stanowi przekrój przez kilka etapów twórczości Dwurnika. Widzowie będą mieć szczególną okazję, by zobaczyć trzy prace nastoletniego Edwarda. Poza tym na wystawie znajdą się m.in.: obraz, który dał tytuł całej wystawie i stanowi jej motyw przewodni, tj. „Miłość” z 2007 r.;  współczesna interpretacja „Bitwy pod Grunwaldem”, stworzona w rocznicę tego wydarzenia – obraz, o którym artysta mówi, że stanowi odniesienie do chaosu panującego w życiu społecznym i politycznym Polaków; a także praca istotna ze względu na miejsce prezentacji wystawy - obraz z cyklu „Podróże autostopem” – „Częstochowa. Jasna Góra”. Wystawę uzupełni zbiór niemal sześćdziesięciu rysunków. Prace pochodzą z kolekcji prywatnej oraz z pracowni artysty.