Doświadczenia z tego okresu zaowocowały dzisiejszym tekstem - garść przemyśleń, dotyczących blogerek i prowadzenia blogów modowych w ogóle. Bowiem dla jednych, zwłaszcza ludzi spoza "środowiska" (brzmi pompatycznie, wybaczcie) szafiarka to "czarny koń" kobieta, która odniosła sukces w internecie, zaś dla innych "czarna owca" czyli tego internetu pośmiewisko.

Blogerki są głupiutkie, mają w głowie tylko ciuchy. Ten zarzut pojawia się bardzo często i jest to dość ogólne przekonanie większości ludzi. Cóż, idąc tym torem, wszyscy zajmujący się modą nie grzeszą inteligencją, tylko dlatego, że to ubrania a nie na przykład fizyka kwantowa? Miuccia Prada, Marc Jacobs, czy legenda domu mody Chanel - Karl Lagerfeld?

Odkrycie Drodzy Państwo. To, że ktoś na blogu nie pisze wielkich rozpraw na temat udziału templariuszy w wojnach krzyżowych czy metod hydroponicznej hodowli fasoli, nie znaczy, że się tym również nie interesuje! Znam kilka szafiarek robiących doktoraty, które po prostu w internecie chcą pokazywać tylko tą cząstkę siebie, związaną z modą. To ich odskocznia od codzienności, miła rozrywka. Mężczyźni idą pograć w squasha czy pojeździć na rowerze, my zaś dla relaksu blogujemy!

Drugi stereotyp to wiek - bloga modowego, tak bardzo "niepoważnego" w swej treści, mogą prowadzić tylko młode dziewczyny. Cóż, rozumiem, że w pewnym wieku (czyli po trzydziestce i więcej) kobiety powinny nosić niekształtne garsonki i mokasyny, absolutnie nie próbować nawet ładnie wyglądać i - o zgrozo!- pokazywać jeszcze swój styl w internecie! Powinnością każdej dorosłej kobiety jest bowiem wychowywanie dzieci, zajmowanie się mężem, a jedyną pasją powinno być doskonalenie techniki prasowania męskich koszul tudzież pieczenia rolad wołowych czy innych steków. Żadnych blogów, żadnych zdjęć!

Stereotypem kolejnym jest strona techniczna przedsięwzięcia. Blogowanie to nie pestka, a ogromny pożeracz godzin, a w rezultacie dni, tygodni. Wbrew powszechnej opinii, nie jest to hobby, które nie wymaga żadnego wysiłku i systematyczności. Owszem, jeżeli ktoś prowadzi blog na zasadzie - kilka inspirujących zdjęć ściągniętych z internetu i dwa zdania komentarza do tego raz na miesiąc - nie zajmuje mu to specjalnie dużo czasu. Rzecz komplikuje się, gdy autor czy autorka zamieszcza swoje własne stylizacje regularnie. Tutaj trzeba zgrać w czasie i przestrzeni modelkę, miejsce, sprzęt i fotografa, jednak najpierw trzeba przygotować zestaw, który ma być fotografowany, a to wbrew pozorom nie zawsze jest proste. Chyba każda z Nas ma takie dni, kiedy otwiera szafę, załadowaną ubraniami po brzegi i dochodzi do wniosku, że nie ma co na siebie włożyć... Bloggerki/szafiarki nie są w tym względzie wyjątkiem. Czasem po prostu dopada brak weny i nic się na to nie poradzi. Drugim ważnym elementem autoprezentacji na blogu jest miejsce zdjęć, nie zawsze mamy wpływ na jego wybór, z różnych powodów. Czas i pogoda potrafią
pokrzyżować wszelkie plany, zwłaszcza jesienią i zimą, zamiast pięknych plenerowych sesji wychodzi kilka fotek zrobionych „na szybko” w mrozie i padającym śniegu. Wpływ na wybór miejsca ma również jakość posiadanego sprzętu fotograficznego, lustrzanki zrobią dobre zdjęcia nawet przy gorszych warunkach oświetleniowych, czy we wnętrzach, małe cyfrówki mają już większe problemy.

Ostatnia zmienna z tym związana to samo miejsce zamieszania i dostępność fotografa, w końcu ciężko zrobić sobie zdjęcia samemu. Często czytam w internecie krytyczne komentarze, że zdjęcia ze spaceru, że na tle domu, że źle wykadrowane itd. Nie każdy mieszka w Warszawie albo Trójmieście i może sobie do woli robić fotki na tle Zamku Królewskiego czy molo w Sopocie, warto o tym pamiętać. Na koniec dementuję kolejny mit z gatunku "czarny koń", jakoby szafiarki dostawały mnóstwo pieniędzy, darmowych ubrań i innych fantastycznych prezentów od firm, które chcą się reklamować na blogu. Włóżcie to dordzy czytelnicy między bajki, dotyczy kilku osób w Polsce, cała reszta ma jakieś pojedyńcze współprace i nie napycha sobie szaf tonami darmówek.

Trochę się tych moich przemyśleń zebrało, tak jak wspomniałam na początku, materiał zbierałam przez długi czas czytając komentarze na blogach, dyskutując z innymi szafiarkami na spotkaniach, wyciągając wnioski własne. Podsumuję całość jednym zdaniem - stereotypy niestety były, są i będą, ale może warto się czasem nad czymś (i kimś) zastanowić, zamiast bezmyślnie powielać opinie innych i z góry krytykować.

www.modaitakietam.blogspot.com