fot. archiwum autorki
Wakacje w pełni. Czas gofrów, zapachu kremów z filtrem i wesołego pielgrzymowania. Jak co roku, niezależnie od okoliczności przyrody, śpiewu mew, szmeru górskich potoków i letnich festiwali muzycznych, rozgrywają się te same romanse obliczone na słońce. Nie jestem aż tak stara, a jednak dostrzegam, że kiedyś było inaczej. Tradycyjnie zaczynało się od pierwszych spojrzeń, tych krótkich przebłysków energii, które mówiły „no chodź”. Mam wrażenie, że klimat wakacyjnych miłostek z kurortu odszedł bezpowrotnie (ale nigdy nie byłam w Mielnie lub Ciechocinku, więc mogę się mylić). Kto by pomyślał jeszcze parę lat temu, że w inicjatywie romansu wymianę spojrzeń zastąpi dotyk? Taki wyzwolony ten nasz XXI wiek – chciałoby się powiedzieć, gdyby nie fakt, że pierwsze muśnięcia dłoni zarezerwowaliśmy dla smartfonów.
Prawda jest brutalna. Wszystkie tradycyjne sposoby podrywu nie mają szans, gdy do gry wchodzi Wielki Kciuk. Tak, to ten sam typ, który zatwierdza nasze przelewy, usuwa nieudane wspomnienia, a teraz także decyduje, kogo mamy ochotę poznać. Kiedy dwa Wielkie Kciuki są zgodne, mamy szansę na randkę. Wielki Kciuk przejmuje kontrolę nad światem i chyba zostaje nam się z tym pogodzić.
Myślę sobie jednak, że w tym szale popularności aplikacji randkowych tkwi jakiś niewykorzystany potencjał. Z jednej strony dzięki kilku ruchom po ekranie można zaplanować sobie wieczorne wyjście na piwo, kawę, czy do kina. To banalnie proste, a jeśli coś nie wypali, w kolejce czekają dziesiątki następnych potencjalnych towarzyszy. Z drugiej strony wciąż odczuwam pewne braki w tej idei nawiązywania nowych znajomości.
Dochodzę do wniosku, że brakuje mi… koleżeństwa! Tak, chętnie oddam kupony na letnie romanse w zamian za szansę na letnie, dziewczyńskie koleżeństwo. Bez zobowiązań na przyszłość. Marzą mi się nowe koleżanki, z którymi w kilka minut będę mogła umówić się na rower, siłownię, do kina, na kawę, czy zakupy. A jeśli między nami zaiskrzy, może zostaniemy w kontakcie na dłużej.
Trudno jest randkować w dzisiejszym realnym świecie, ale chyba równie trudno jest poznać nowe kumpele. Te figury, które towarzyszą dziewczynom od najmłodszych lat. To przecież relacje z koleżankami napędzały szkolne życie. Żadne tam miłostki i chłopaki. Koleżanki - to było to! Idea dziewczyńskiego koleżeństwa zdaje się zatracać gdzieś między ukończeniem studiów a karierą czy założeniem rodziny. Przeprowadzki związane chociażby ze zmianą pracy wcale nam nie pomagają. A przecież w girlpoweringu tkwi siła! Może pomysł na nierandkową aplikację dla koleżanek byłby strzałem w dziesiątkę?
Źródło: Julita Paprotna |
